آموزش ووشو
ووشو مجموعه ای از هنرهای رزمی چینی است و بعنوان یکی از گسترده ترین رشته های رزمی در جهان شناخته میشود.ووشو در سبک های مختلفی ابداع شده است که هر کدامیک از آنها قانون و قواعد خاص خود را دارد.قدمت ووشو در کشور چین به بیش از ۱۵۰۰ سال باز میگردد و به عنوان کهن ترین رشته رزمی جهان و در عین حال پدر هنرهای رزمی شناخته میشود.در آن زمان ها برای حفظ سلامتی ،درمان بیماری و افزایش قدرت جسمانی آموزش داده میشد و در سال های بعد برای افزایش مهارت های نظامی سربازان کاربرد پیدا کرد.
پس از انقلاب چین در سال ۱۹۴۹ این هنر رزمی بطور رسمی جزء ورزش های این کشور پذیرفته شد و کلاس های آموزشی ، کمربند و فنون جدید به ووشو اضافه شد.و به شکل چشمگیری در کشور چین پیشرفت کرد و در سال های متوالی مسابقات در این کشور برگزار شد.و در سال ۱۹۹۰ برای اولین بار در برنامه بازی های آسیایی قرار گرفت.ووشو هم همانند ورزش های رزمی دیگر دارای کمربند رنگی است و کمربندهای آن در فدراسیون جهانی به ترتیب زیر است:
کمربند سفید ، زرد ، نارنجی ، سبز ، آبی ، بنفش ، قهوه ای ، قرمز ، مشکی دان ۱ ، مشکی دان ۲ ، مشکی دان ۳ ، مشکی دان ۴ ، مشکی دان ۵ ، مشکی دان ۶ ، مشکی دان ۷ ، مشکی دان ۸ ، مشکی دان ۹ البته در بعضی از سبک ها کمربند بنفش وجود ندارد و ووشوی سنتی کمربندها با نوع سبک آن فرق میکند.
ووشو بیش از ۱۰۰۰ سبک مختلف دارد که به ۳ بخش کلی تقسیم میشود سبک شمالی ، جنوبی و سبک نرم یا درونی.
مسابقات ووشو در ۲ بخش ساندا یا شانشو و تالو برگزار میشود.تالو در زبان چینی به معنی فرم است و در آن بطور معمول به نمایندگی از تمام سبک های ووشو یعنی فرم های مدرن یا استاندارد ( تای چی چوان – چانگ چوان – نان چوان) اجرا میشود.همچنین در مسابقات تالو سنتی نیز فرم های بدون سلاح یا با سلاح در سبک های سنتی اجرا میشود.
ووشو در سبک ساندا یا سانشو که در زبان چینی به معنی مبارزه آزاد است.ساندا شیوه مبارزه متفاوتی دارد و بصورت فول کنتاکت میباشد که بر اساس تکنیک های ترکیب شده از بوکس ، کیک بوکسینگ ، کشتی سنتی چینی و ام ام ای دارد.اگر مسابقات آنرا دنبال کرده باشید بیشتر مبارزه حالت گلاویزی دارد و بر روی سکو انجام میشود و یک سبک متفاوتی نیز دارد به اسم سانداوانگ که در آن ضربات آرنج و زانو و سر آزاد است کمی شباهت به موی تای تایلندی دارد.