تفاوت کاراته و تکواندو

شاید با دیدن کمربند و لباس تکواندو و کاراته فکر کنید که این دو تا هنر رزمی شبیه به هم هستن، اما در تکنیک، تاریخچه و ریشه‌شون تفاوت‌های مهمی وجود داره.

هر دوی این ورزش‌های رزمی می‌تونن به شما در داشتن دفاع شخصی قوی‌تر، بهبود سلامت کلی، چابکی و تعادل بهتر کمک کنن. مربی‌های ورزشی هم معمولا یکی از این دو رو به افرادی که نیاز به برنامه تمرینی منظم دارن پیشنهاد میدن.

اصلا انتخاب کلاس‌های هنرهای رزمی میتونه به یادگیری یه مهارت جدید و تجربه یه ورزش هوازی کل بدن منجر بشه که در نهایت قدرت عضلاتتون رو هم بیشتر می‌کنه!

اما نکته جالب اینه که خیلی‌ها با وجود اینکه این دو تا رشته ورزشی رزمی پرطرفدار المپیکی هستن، هنوز نمی‌دونن چه تفاوت‌هایی با هم دارن. پس با ما همراه باشین تا بیشتر در مورد تفاوت‌های کلیدی بین این دو تکنیک رزمی بدونیم.

تکواندو چیست :

تکواندو یه هنر رزمی کره‌ای هستش که بیشتر از هر چیز روی فنون پا تمرکز داره. تو این سبک مبارزه، اعتقاد بر اینه که پا قوی‌ترین سلاح بدنه.
برای همین، تکواندو روی آموزش انواع ضربه‌های پا به هنرجوهاش تمرکز داره، که شامل ضربات پرتابی، پرشی و چرخشی میشه. تو تکواندو، به فنون مبارزه دیگه مثل مشت زدن، زمین زدن یا جارو کردن حریف، اهمیت کمتری داده میشه و این موارد رو در درجه دوم یاد می‌گیرن.

تکواندو به عنوان یک هنر رزمی پیشرو در کره، به طور رسمی در دهه ۱۹۴۰ میلادی تأسیس شد. این کلمه از واژه‌های «تائه» به معنی «ضربه» و «کوان» به معنی «نابود کردن» گرفته شده است، که به سبک مبارزه آن یعنی استفاده از ضربات پا برای حمله و حرکات کمکی مانند مشت برای دفاع شخصی اشاره دارد.

در ابتدا، این تکنیک هنرهای رزمی به عنوان روشی برای دفاع شخصی در ارتش کره محبوبیت داشت. با این حال، هنرهای رزمی نظامی، از جمله تکواندو، در دوران اشغال ژاپن ممنوع شد. اما از آنجایی که تکواندو تأثیر زیادی بر تمرین‌کنندگانش گذاشته بود، به شاخه‌های مختلفی تبدیل شد و به عنوان یکی از بهترین ورزش‌های رزمی به شهرت رسید. شاخه‌های اصلی تکواندو به شرح زیر هستند:

• فدراسیون بین‌المللی تکواندو (ITF)
• فدراسیون جهانی تکواندو (WTF)
• انجمن تکواندو آمریکا (ATA)

امروزه، قوانین و رهنمودهای تکواندو به عنوان یک هنر رزمی مبارزه‌ای توسط فدراسیون جهانی تکواندو (WTF) تعیین می‌شود که به دلیل سادگی و محبوبیت آن در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد.

کاراته چیست :

شاید با دیدن فیلم‌ها و تصاویر، فکر کنید کاراته فقط همون ضربه با لبه دست (شوتو اوچی) هستش که تو فیلم‌ها نشون میدن، اما در واقع کاراته یه هنر رزمیِ تن به تنِ کامله که شامل مشت زدن، زمین زدن حریف، لگد زدن، مبارزه روی زمین و ضربه با زانو و آرنج میشه.

تو کاراته، بر خلاف تکواندو که پاها نقش اصلی رو دارن، فنون دست به عنوان روش اصلی حمله استفاده میشن و لگد زدن بیشتر جنبه دفاعی داره. البته تو کاراته، کل اعضای بدن انسان در مبارزه به عنوان سلاح شناخته میشن.

به علاوه، کاراته یه هنر رزمی ژاپنیه که روی ضربه‌های ساده اما مؤثر با کمترین حاشیه خطا تمرکز داره، به همین دلیله که به یه تکنیک محبوب برای دفاع شخصی تبدیل شده.

کاراته بیش از ۵۰۰ سال پیش در جزیره اوکیناوا جنوبی ژاپن، به عنوان بخشی از استراتژی دفاع شخصی پادشاه وقت، شوهان، که مخالف سلاح بود، شکل گرفت. مخالفت او با خشونت منجر به پیدایش اصطلاح «کاراته» شد که به معنی «دست‌های خالی» است.

علاوه بر این، گفته می‌شود این تکنیک مبارزه تن به تن، تحت تأثیر شدید هنرهای رزمی چینی مانند کونگ‌فو قرار داشته است.

پیروان اولین استاد کاراته، فوناکوشی گیتین، بعدها انجمن کاراته ژاپن را برای گسترش آموزه‌های او در سراسر کشور تأسیس کردند. کاراته نسبت به سایر هنرهای رزمی محبوبیت بیشتری پیدا کرد و اولین فضای آموزشی آن در سال ۱۹۴۵ در ایالات متحده تأسیس شد. از آن زمان به بعد، کاراته مدرن به چندین سبک مختلف تبدیل شد که به طور گسترده تمرین می‌شود. این سبک‌ها عبارتند از:

• گوجو-ریو
• شوتوكان
• وادوریو
• شیتو-ریو

دستورالعمل‌های جهانی و قوانین مسابقات برای تمرین کاراته ژاپنی به عنوان یک ورزش و رقابت در سطوح ملی و بین‌المللی، توسط فدراسیون جهانی کاراته (WKF) تعیین می‌شود.

تفاوت های کاراته و تکواندو چیست :

هم کاراته و هم تکواندو شامل یادگیری تکنیک‌های اولیه و استفاده از ایستگاه‌ها به عنوان ابزار تمرین میشه. در ادامه تمرین‌کنندگان این دو رشته رزمی، به سراغ تکنیک‌های پیشرفته‌تر با سبک‌های مشترک و همپوشانی می‌روند. با این حال، این دو سبک در تکنیک‌ها، فرم‌ها و قوانین با هم تفاوت‌هایی دارن.

تکنیک ها :

هر دو کاراته و تکواندو جزو رشته‌های رزمی پرطرفدار هستن، اما در نحوه مبارزه‌شون تفاوت‌های کلیدی‌ای دارن. بیایید ببینیم چطور:

کاراته:

• هنر مبارزه کامل: کاراته یه هنر رزمی ضربه‌ای پیشرفته‌ست که روی دو روش اصلی تمرکز داره: ضربه زدن با دست و پا.
• دقت و کنترل: رزمی‌کارای کاراته علاوه بر ضربه زدن، روی نقاط حساس بدن، فنون اهرم کردن مفاصل و پرتاب کردن برای اجرای ضربات قدرتمند تأکید می‌کنه.
• تمرینات سخت‌گیرانه: کاراته نیازمند تمرینات فیزیکی سنگین برای تقویت مهارت‌ها و البته خویشتن‌داری برای ساختن نظم ذهنی قویه.

تکواندو:

• سلطه پا: بر خلاف کاراته، آموزش تکواندو به طور خاص روی تکنیک‌های لگد زدن تمرکز داره. دلیلش هم اینه که اعتقاد دارن پاها قوی‌ترین سلاح بدن هستن.
• سرعت و انعطاف: تمرینات تکواندو باعث افزایش سرعت، انعطاف‌پذیری، استقامت و تعادل بدن میشه.

تفاوت فرم ها :

کاراته و تکواندو بر اساس سه اصل کلی تمرین می‌کنند که به ترتیب «کیهون»، «کاتا» و «کومیته» نامیده می شوند.

• کیهون (Kihon): بنیان کاراته بر Kihon یا اصول اولیه است که هر هنرجویی باید آن‌ها را یاد بگیرد. این اصول شامل ایستگاه‌ها، ضربه‌ها، دفاع‌ها، مشت‌ها و لگدها می‌شود.
• کاتا (Kata): کاتا مجموعه‌ای از حرکات و الگوهایی است که برای اجرای ضربات هماهنگ به خاطر سپرده می‌شود. اجرای کاتا نیازمند سرعت، ریتم، حافظه و قدرت است.
• کومیته (Kumite): کومیته نوعی مبارزه تمرینی است که با دریل‌های تمرینی همراه است تا به هنرجو کمک کند حرکات دفاعی و فنون ضدحمله را به خوبی یاد بگیرد.

در مقایسه با کاراته، تکواندو نیز شامل «کاتا» و مبارزه (Sparring) می‌شود:

• کاتا (Kata): مشابه کاراته، کاتا در تکواندو هم مجموعه‌ای از حرکات است که در مسابقات اجرا می‌شود.
• مبارزه تکواندو (Taekwondo Sparring): مبارزه در تکواندو یک مبارزه تمام‌تماس است که در آن از ترکیبی متعادل از تکنیک‌های دفاعی و تهاجمی استفاده می‌شود.

به طور خلاصه، تمرینات کاراته بر سه مرحله‌ی یادگیری اصول (Kihon)، اجرای الگوهای حرکتی (Kata) و در نهایت مبارزه تمرینی (Kumite) استوار است. در حالی که تکواندو بر یادگیری الگوهای حرکتی (Kata) و سپس ورود مستقیم به مبارزه‌ی تمام‌تماس با ترکیبی از دفاع و حمله تمرکز دارد.

تفاوت در قوانین :

نحوه‌ی امتیازدهی در مسابقات کاراته و تکواندو باهم تفاوت‌هایی داره. در ادامه به بررسی این تفاوت‌ها می‌پردازیم:

امتیازدهی در کاراته:

• اعضای هدف: امتیاز در مسابقات کاراته بر اساس ضربه زدن به قسمت‌های مختلف بدن حریف، از جمله گردن، صورت، سینه، شکم، پهلو و پشت، محاسبه میشه.

• معیارهای داوری: علاوه بر اعضای هدف، معیارهای دیگه‌ای هم در امتیازدهی مسابقات کاراته وجود داره که عبارتند از:

  • دقت در ضربه (فاصله مناسب)
  • اجرای درست فن (فرم مناسب)
  • هماهنگی و زمان‌بندی صحیح
  • تمرکز و هوشمندی حین مبارزه
  • قدرت و قاطعیت در اجرای فنون
  • روحیه جوانمردی و احترام به حریف

• انواع امتیاز:

  • امتیاز کامل (سه امتیاز): فنونی مثل ضربات جهشی (Jordan Kick) می‌تونن سه امتیاز به همراه داشته باشن.
  • امتیاز متوسط (دو امتیاز): ضربات میانی (Middle-level Kicks) و ضربات مشت در سطح بالا (Upper-level Punches) می‌تونن دو امتیاز بگیرن.
  • امتیاز کم (یک امتیاز): ضربات ضعیف‌تر معمولا یک امتیاز دارند.

امتیازدهی در تکواندو:

• اعضای هدف و امتیاز:
  • سه ضربه پا به سر حریف، سه امتیاز
  • ضربات چرخشی، دو امتیاز
  • ضربات پایه‌ای و تکنیک‌های ساده‌تر، یک امتیاز
• سیستم داوری: معمولا در مسابقات تکواندو چهار داور حضور دارن و امتیازی که اکثر داوران با اون موافق باشن، به‌عنوان امتیاز نهایی در نظر گرفته میشه.

به طور خلاصه، در کاراته علاوه بر اعضای هدف مورد ضربه، به کیفیت اجرای فنون و روحیه‌ی جوانمردی هم امتیاز داده میشه. در حالی که در تکواندو، امتیازدهی بیشتر بر اساس نوع ضربه و اعضای هدف صورت می‌گیره و نظر اکثر داوران، امتیاز نهایی رو مشخص می‌کنه.

نتیجه گیری :

فنون هنرهای رزمی مثل تکواندو و کاراته می‌تونن درحالی که به شما در داشتن آمادگی جسمانی کل بدن کمک می‌کنن، باعث تقویت نظم ذهنی و قدرت بدنی هم بشن.

با اینکه هر دو سبک در سراسر دنیا طرفدارای زیادی دارن، اما کاراته به عنوان روشی برای دفاع شخصی ترجیح داده میشه. دلیلش اینه که تکواندو بیشتر روی مسابقات تمرکز داره تا اینکه بخواد یه تکنیک مبارزه خیابونی برای دفاع شخصی به هنرجوهاش یاد بده. در مقابل، کاراته فنون کاربردی‌تری رو برای دفاع شخصی در نظر گرفته.